Volgens de statistieken wordt Nederland steeds ouder en hebben we te maken met een steeds groter wordende grijze golf. In mijn vrije tijd ben ik mantelzorger voor mijn moeder die ver in de zeventig is. In dat kader maak ik soms opmerkelijke dingen mee. Zo moest mijn moeder voor onderzoek naar de geheugenkliniek in een stadsziekenhuis, op verwijzing van de huisarts. Dat bleek een mooi woord te zijn voor de ouderenpolikliniek. Bij het maken van de afspraak had de telefoniste dus ook geen idee naar welke afdeling ze moest doorverbinden. Uiteindelijk bij het noemen van het woord ‘geriater’ werd het haar duidelijk: ‘Oh u bedoelt de de ouderenpoli.’
Aangekomen in het ziekenhuis meldden wij ons bij de receptie. Daar bleek dat de ouderenpolikliniek niet toegankelijk was via de hoofdingang van de polikliniek, maar dat de ingang zich aan de zijkant van het ziekenhuis bevond, ver weg van het parkeerterrein. Na wat zoeken kwamen we bij een deur met een bordje ‘ouderenpoli’. De deur was op slot. Na het aanbellen deed na enige tijd een assistente open. Binnen konden wij plaatsnemen in een sobere hal waar ongeveer zes stoelen naast elkaar stonden. Een thermoskan koffie en thee stonden klaar op een dienblad met wat kopjes op een tafeltje.
Even later kwam er een ouder echtpaar binnen. Meneer zag eruit alsof hij directeur was geweest van een groot bedrijf en ook mevrouw was elegant gekleed. Ook zij namen plaats. Daar zit je dan, schoot er door me heen. Heb je je leven lang hard gewerkt, waarschijnlijk een flink eind de carrièreladder beklommen en dan wordt je voor specifieke gezondheidsproblemen rond de ouderdom naar een min of meer weggestopt gedeelte in het ziekenhuis gestuurd…
Nadat we het consult hadden gehad met de geriater moesten we nog een lijst invullen met persoonlijke competenties van mijn moeder. Dat konden we wel even op de gang doen en afgeven aan de assistente volgens de geriater. Op zich geen vreemde gedachte… De gang bleek echter inmiddels afgeladen te zijn met wachtende ouderen al dan niet vergezeld van een familielid of mantelzorger. Er was geen vrije stoel meer te bekennen, laat staan enige privacy om de lijst samen door te nemen. Uiteindelijk hebben we staand in een hoekje de lijst ingevuld.
Gezien de ontwikkelingen hebben we hier feitelijk te maken met een, misschien wel dé, groeimarkt van het ziekenhuis. Het aantal ouderen neemt ook de komende jaren flink toe. Een deel ervan is welvarend. Men heeft allerlei diensten en producten nodig… Kansen te over. Het ziekenhuis krijgt over enige tijd een nieuw pand. Wie weet komt daar een supermoderne afdeling voor ouderen waarmee dit ziekenhuis zich positief kan onderscheiden in de regio? Ik ben benieuwd!